Partner górski lub partnerka musi być niezawodny, musi umieć się cieszyć, a także być silnym. Razem wyrusza się przecież w dzikie rejony. Nie ma problemu, jeśli później jeden z partnerów zawraca. Nie jest ważne kontynuowanie drogi na szczyt ani szczyt nie jest ważny, liczy się wspólne przeżycie. […] samotne wejście na szczyt ma zupełnie inny wymiar. Wtedy nagle brakuje towarzystwa. Kogoś, na kim mogę polegać, z kim mogę dzielić strach i radość. Kogoś, kto także potrzebuje drugiego człowieka, tak jak ja. Gdy przez cały dzień jestem sam, droga w górę staje się coraz trudniejsza, bo poczucie samotności i strach rosną. Do trudności i wysiłku dochodzi osamotnienie.
